زهرا همتی فارسانی؛ ابراهیم بنی طالبی؛ محمد فرامرزی؛ امین بی غم صادق
چکیده
هدف: فعالیت بدنی از طریق کششهای ناشی از انقباضات عضلانی، بار مکانیکی را بر استخوان اعمال کرده و با تحریک استخوان، متغیّرهای ساختاری مانند: قدرت و تراکم استخوان را افزایش میدهد. این پژوهش به منظور بررسی مقایسه شدتهای مختلف تمرین استقامتی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی استخوان ران در رتهای سالمند نژاد ویستار اجرا شد.روشها: ...
بیشتر
هدف: فعالیت بدنی از طریق کششهای ناشی از انقباضات عضلانی، بار مکانیکی را بر استخوان اعمال کرده و با تحریک استخوان، متغیّرهای ساختاری مانند: قدرت و تراکم استخوان را افزایش میدهد. این پژوهش به منظور بررسی مقایسه شدتهای مختلف تمرین استقامتی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی استخوان ران در رتهای سالمند نژاد ویستار اجرا شد.روشها: در این پژوهش تجربی، 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار مسن (23 ماه) با میانگین وزنی 75/441 گرم به صورت تصادفی بر اساس وزن اولیه در دو گروه تمرینی و یک گروه کنترل شامل گروه تمرین استقامتی با شدت متوسط (n=8)، تمرین استقامتی با شدت بالا (n=8) و گروه کنترل (n=8) قرار گرفتند. تمرین استقامتی با شدت متوسط با70%-60% و شدید 110%-80% سرعت بیشینه، پنج روز در هفته به مدت هشت هفته بود، که مدت و مسافت (حجم تمرین) هر جلسه فعالیت در هر دو گروه برابر اما شدت تمرین متفاوت بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی حیوانات برای انجام جراحی و استخراج بافت استخوانی فمور بیهوش و سپس تشریح شدند. از آزمون فشار مکانیکی خمش سه نقطهای برای تعیین تغییرات بر مدولاسیون، حداکثر مقاومت و انرژی شکست و نیروی استخوان ران رتهای نر استفاده شد. تجزیه تحلیل آماری با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه با سطح 05/ 0≥P < /span> انجام شد.یافتهها: نتایج نشان داد که این نوع تمرینات تأثیری بر مدولاسیون (198/0p=)، قدرت استخوان (24/0p=)، انرژی شکست (204/0p=)،تغییرشکل تا نقطه ی حداکثر استحکام (89/0p=) و نیروی استخوان ران (31/0p=) موش صحرایی نر نداشت و بین گروه ها تفاوت معنیداری در این فاکتورها وجود نداشت.)بهتر است چند یافته مهم را با ذکر P دقیق valueگزارش کنید.)نتیجه گیری: به نظر میرسد تغییرات بیومکانیکی استخوان پس از انجام چنین تمریناتی نیاز به دورههای طولانیتر تمرین ورزشی دارد که باید در تحقیقات آینده مورد بررسی قرار بگیرد.